W Narodowym Czytaniu "Wesela" nie mogło zabraknąć naszych uczniów. Tekst dramatu Wyspiańskiego nasi uczniowie studiowali pod okiem pani Barbary Orzoł. Fragmenty "Wesela" czytali: Michał Baran, Adrianna Wekwert, Michał Kubale, Martyna Makiej, nasi absolwenci - Julia Wiecanowska, Mateusz Zych, Dawid Kamiński, Marcin Kubale oraz uczennica klasy szóstej - Emilia Wiecanowska.

Nowy rok szkolny 2017/2018 przyniesie wiele zmian, związanych z reformą oświatową, jak również z remontem szkoły.

Od 01 września 2017 szkoła nosi nazwę - Szkoła Podstawowa im. Marii Konopnickiej. Do szkoły podstawowej przyjęto uczniów i uczennice do klas pierwszych i siódmych. Naukę kontynuować będą drugie i trzecie klasy gimnazjum.

Od 01 września szkoła przyjmuje nazwę "Szkoła Podstawowa im. Marii Konopnickiej".

Żegnamy sztandar i logo Gimnazjum nr 1 Gminy Wągrowiec im. Marii Konopnickiej.
"Sztandar wyprowadzić!"

W Polsce Ludowej świąt państwowych nie brakowało, ale dwa swą ważnością wybijały się zdecydowanie ponad wszystkie inne: obchodzone 1 maja Święto Pracy oraz Święto Odrodzenia Polski, które przypadało każdorazowo 22 lipca, czyli w rocznicę ogłoszenia Manifestu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. To nade wszystko z okazji tych dwóch świąt bito rekordy we współzawodnictwie pracy, ogłaszano zobowiązania, których celem miało być uczynienie PRL-u krajem mlekiem i miodem płynącym.

Najwyższe średnie w szkole uzyskali: Nina Domagała 5,71, Karolina Hoffa 5,67, Weronika Magdziarz 5,64, Martyna Muszyńska 5,61, Michalina Zygaj 5,57, Katarzyna Borek 5,5, Olga Goncerzewicz 5,5, Anna Wieczorek 5,5, Martyna Makiej 5,5, Michał Baran 5,5, Julia Marciniak 5,5.

Prymusem Szkoły została Karolina Hoffa z klasy 3a.

Oglądając kroniki filmowe z pierwszej połowy lat 50. ubiegłego wieku, dostrzeżemy bez problemu, że jednym z głównych ich bohaterów był Bolesław Bierut. Niski, z zakolami, o chłopskiej twarzy. Najczęściej fotografujący się – podobnie zresztą jak jego polityczny mentor, Józef Stalin – z dziećmi i kobietami. Choć wykształcenia nie miał praktycznie żadnego, poza prowadzoną przez Komintern moskiewską Międzynarodową Szkołą Leninowską, w Polsce po 1945 roku pełnił najważniejsze funkcję partyjne i państwowe. Był prezydentem (1947-1952), premierem (1952-1954), ale przede wszystkim – co zapewniało mu niczym nieograniczoną władzę – pierwszym sekretarzem najpierw Polskiej Partii Robotniczej, a następnie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (1948-1956).