Podczas prac remontowych na strychu znaleziono trzy książeczki w języku niemieckim z 1895 i 1900 roku. Ich stan świadczy o tym, że musiały przeleżeć tam około 100 lat!!!
To najstarsze i najbardziej wartościowe znalezisko, gdyż szkoła nie posiada żadnych pamiątek z czasów funkcjonowania Katolickiej Szkoły Powszechnej.
Niby zwykły wieszak znaleziony na strychu podczas remontu, ale okazuje się, po wstępnych ustaleniach, że w szkole musi być co najmniej od 70 lat. Jego stan był opłakany. Poniżej prezentujemy zdjęcia po renowacji, której podjęli się Przemysław i Katarzyna Makiejowie.
W Narodowym Czytaniu "Wesela" nie mogło zabraknąć naszych uczniów. Tekst dramatu Wyspiańskiego nasi uczniowie studiowali pod okiem pani Barbary Orzoł. Fragmenty "Wesela" czytali: Michał Baran, Adrianna Wekwert, Michał Kubale, Martyna Makiej, nasi absolwenci - Julia Wiecanowska, Mateusz Zych, Dawid Kamiński, Marcin Kubale oraz uczennica klasy szóstej - Emilia Wiecanowska.
http://www.hynry.hekko.pl/biblioteka/aktualnosci/wesele-w-bibliotece/
2 września o godz. 12:00 w naszej bibliotece spotkali się: Burmistrz Miasta Wągrowca pan Krzysztof Poszwa, Przewodniczący Rady Miejskiej pan Wiesław Zając, Przewodnicząca Komisji Edukacji, Kultury, Sportu i Polityki Społecznej pani Małgorzata Fimiak, czytelnicy, młodzież, przyjaciele biblioteki oraz miłośnicy literatury na Narodowym Czytaniu „Wesela” Stanisława Wyspiańskiego. Tegoroczne czytanie jest już szóstą edycją. Wcześniej podczas Narodowego Czytania poznaliśmy bohaterów „Pana Tadeusza” – Adama Mickiewicza, dzieła Aleksandra Fredry, „Trylogię” Henryka Sienkiewicza, „Lalkę” Bolesława Prusa oraz „Quo vadis” Henryka Sienkiewicza.
Po powitaniu przez panią Alinę Woźniak – dyrektora biblioteki goście wysłuchali listu nadesłanego przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudę następnie inauguracji wągrowieckiego Narodowego Czytania dokonał Burmistrz Krzysztof Poszwa prezentując pierwszą scenę dramatu Stanisława Wyspiańskiego. Kolejne sceny lektury przeczytała młodzież przygotowana przez panią Barbarę Orzoł oraz przybyli goście. W wiejskiej scenerii „weselni” goście po duchowej strawie zostali zaproszeni na degustację wiejskiego jadła. Rozmowom toczącym się przy weselnym stole towarzyszyła muzyka ludowa. Przybyli goście na przyniesionych ze sobą egzemplarzach „Wesela” otrzymali okolicznościową pieczęć oraz pamiątkowe kłosy zboża.
Nowy rok szkolny 2017/2018 przyniesie wiele zmian, związanych z reformą oświatową, jak również z remontem szkoły.
Od 01 września 2017 szkoła nosi nazwę - Szkoła Podstawowa im. Marii Konopnickiej. Do szkoły podstawowej przyjęto uczniów i uczennice do klas pierwszych i siódmych. Naukę kontynuować będą drugie i trzecie klasy gimnazjum.
Rozpoczęcie roku szkolnego 2017/2018 - zdjęcia
Od 01 września szkoła przyjmuje nazwę "Szkoła Podstawowa im. Marii Konopnickiej".
Żegnamy sztandar i logo Gimnazjum nr 1 Gminy Wągrowiec im. Marii Konopnickiej.
"Sztandar wyprowadzić!"
W Polsce Ludowej świąt państwowych nie brakowało, ale dwa swą ważnością wybijały się zdecydowanie ponad wszystkie inne: obchodzone 1 maja Święto Pracy oraz Święto Odrodzenia Polski, które przypadało każdorazowo 22 lipca, czyli w rocznicę ogłoszenia Manifestu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. To nade wszystko z okazji tych dwóch świąt bito rekordy we współzawodnictwie pracy, ogłaszano zobowiązania, których celem miało być uczynienie PRL-u krajem mlekiem i miodem płynącym.
W epoce stalinowskiej dążenie do zwiększenia produkcji przekraczało granice absurdu. Przodownicy pracy – górnicy, murarze i przedstawiciele wielu innych zawodów – wykonywali po kilkaset procent normy, by później – jak chociażby Wincenty Pstrowski czy Stanisław Sołdek – stać się bohaterami komunistycznych mediów. Ile w tym było prawdy, a ile propagandy – dzisiaj niełatwo orzec. Jeśli jednak myślicie, że ta rywalizacja ograniczała się tylko do przemysłu, jesteście w błędzie. Zobowiązania musiały podejmować również szkoły. Ślad po tym znajdujemy w dokumentach archiwalnych Szkoły Podstawowej nr 1 w Wągrowcu.
19 kwietnia 1956 roku – wprawdzie już trzy lata po śmierci Józefa Stalina i kilka tygodni po śmierci Bolesława Bieruta, ale jeszcze przed październikowym przełomem, od którego zaczął się demontaż stalinizmu w Polsce Ludowej – dyrekcja szkoły rozpoczęła przygotowania do odpowiedniego uczczenia Święta Pracy, o czym świadczy służbowe pismo wysłane przez kierownika szkoły Franciszka Szulca do Wydziału Oświaty Prezydium Powiatowej Rady Narodowej. Mowa jest w nim o następującym zobowiązaniu (pisownia oryginalna):
„W dniach od 16 do 30 kwietnia przebywa w szkole naszej czterech kandydatów do zawodu nauczycielskiego z Liceum Pedagogicznego oraz 3 kandydatów ze Studium Nauczycielskiego w Poznaniu na miesięcznej praktyce. Rada Pedagogiczna zobowiązuje się otoczyć przyszłych kolegów po zawodzie opieką i pomocą oraz stworzyć najlepsze warunki praktyki.
Kol. Zmudzińska szczególną opieką otoczy kol. Zmudziankę, Rutowska Matuszakówę, Siwek Surdackiego, Kucharska Boczkowskiego, Abramowicz Borowską, Pachólski Rogowską, Szulc, Szenknecht.
Wymienieni biorą odpowiedzialność za pełną dokumentację przebiegu praktyki /lekcje, zajęcia pozaszkolne, inne czynności/.
Reszta w ramach lekcji dołoży starań w kierunku zapewnienia maksimum praktyki”.
Stałym elementem obchodów Święta Pracy były również organizowane w szkołach akademie. Tej również nie mogło zabraknąć, o czym informował kierownik Szulc, dodając na końcu pisma: „Nadto wszyscy dołożymy pracy nad pełnym przygotowaniem akademii pierwszomajowej”.
Źródło: Archiwum Państwowe w Poznaniu – Oddział w Gnieźnie. Teczka: „Szkoła Podstawowa nr 1 w Wągrowcu: Lata 1950-1960”.
Najwyższe średnie w szkole uzyskali: Nina Domagała 5,71, Karolina Hoffa 5,67, Weronika Magdziarz 5,64, Martyna Muszyńska 5,61, Michalina Zygaj 5,57, Katarzyna Borek 5,5, Olga Goncerzewicz 5,5, Anna Wieczorek 5,5, Martyna Makiej 5,5, Michał Baran 5,5, Julia Marciniak 5,5.
Prymusem Szkoły została Karolina Hoffa z klasy 3a.
Uczniowie i uczennice, któzy otrzymali świadectwo z wyróżnieniem:
1a
Zuzanna Zmudzińska 5,00
Weronika Kramczyk 4,79
Hubert Szymański 4,79
1b
Katarzyna Borek 5,5
Marta Kowalewska 5,15
Justyna Macioszek 5,0
Anna Wojciechowska 5,0
1c
Nina Domagała 5,71
Tomasz Mycielski 5,43
Kinga Szkudlarek 5,14
1d
Olga Goncerzewicz 5,5
Paweł Przesławski 4,92
Patryk Meller 4,79
Wiktor Odrobiński 4,79
2a
Anna Wieczorek 5,5
Zofia Korczak 5,3
Wiktoria Koralewska 4,8
2b
Martyna Makiej 5,5
Michał Baran 5,5
Julia Wzięch 5,36
Magdalena Trzcińska 5,31
Piotr Czapracki 5,36
Adrianna Wekwert 5,14
Kamil Bagnosz 4,86
2c
Weronika Magdziarz 5,64
Michalina Zygaj 5,57
Julia Marciniak 5,50
Julia Mikołajczak 5,42
Aleksandra Błaszkowska 5,07
Olga Szymczak 5,14
Zuzanna Lijewska 5,14
Gabriela Nowak 5,35
Mikołaj Wojtecki 4,78
2d
Eliza Smolińska 5,14
Maria Michalak 4,79
3a
Karolina Hoffa 5,67
Martyna Muszyńska 5,61
Julia Adamczewska 5,44
Martyna Śróda 5,44
Izabela Kończal 5,28
Kacper Sturma 5,0
Julita Golińska 4,89
Maksymilian Kruszka 4,78
Martyna Szewczyk 4,78
3b
Jonatan Maćkiewicz 5,47
Michał Radziątkowski 5,22
Grzegorz Niedbalski 5,0
Błażej Pilas 5,11
Joanna Łukasiewicz 4,94
3c
Natalia Wojciechowska 5,05
3d
Agata Baran 5,28
Anna Sieroń 5,22
Katarzyna Gapińska 5,28
Karolina Orłowska 4,94
Jagoda Różak 4,89
Oglądając kroniki filmowe z pierwszej połowy lat 50. ubiegłego wieku, dostrzeżemy bez problemu, że jednym z głównych ich bohaterów był Bolesław Bierut. Niski, z zakolami, o chłopskiej twarzy. Najczęściej fotografujący się – podobnie zresztą jak jego polityczny mentor, Józef Stalin – z dziećmi i kobietami. Choć wykształcenia nie miał praktycznie żadnego, poza prowadzoną przez Komintern moskiewską Międzynarodową Szkołą Leninowską, w Polsce po 1945 roku pełnił najważniejsze funkcję partyjne i państwowe. Był prezydentem (1947-1952), premierem (1952-1954), ale przede wszystkim – co zapewniało mu niczym nieograniczoną władzę – pierwszym sekretarzem najpierw Polskiej Partii Robotniczej, a następnie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (1948-1956).
Bierut – a w zasadzie Biernacki, bo tak brzmiało jego prawdziwe nazwisko – był odpowiedzialny za stalinizację Polski, za prześladowania i mordy polityczne. W lutym 1956 roku tradycyjnie udał się do Moskwy na kolejny (XX) Zjazd Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego. Zapewne nie przeczuwał wtedy, że nigdy już do kraju nie wróci. Od kilkunastu miesięcy sukcesywnie pogarszał się stan jego zdrowia, a w stolicy światowego proletariatu spotkał go kolejny cios. Następca Stalina, Nikita Chruszczow, wygłosił słynny tajny referat „O kulcie jednostki i jego następstwach”, w którym poddał totalnej krytyce politykę prowadzoną przez gruzińskiego satrapę (i tym samym pośrednio również jego marionetek w innych krajach demokracji ludowej, w tym przywódcy Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej). Bierut trafił do kremlowskiej kliniki, w której zmarł 12 marca 1956 roku. Jego ciało sprawdzono do kraju dwa dni później, pogrzeb odbył się na Cmentarzu Wojskowym na warszawskich Powązkach.
Mimo że od razu pojawiło się mnóstwo plotek na temat przyczyn śmierci Bieruta – podejrzewano samobójstwo, a nawet morderstwo dokonane na zlecenie Sowietów – oficjalnie kraj pogrążony był w żałobie. Największy smutek musiały okazywać dzieci, wszak straciły swego najlepszego przyjaciela. Z całego kraju, ze wszystkich szkół płynęły do stolicy pełne rozpaczy listy. Jeden z nich wystosowali 16 marca (a więc cztery dni po śmierci) „uczniowie i uczennice Szkoły Podstawowej nr 1 w Wągrowcu”. Oto jego treść (pisownia uwspółcześniona, odpis oryginału na zdjęciu):
„Wągrowiec, dnia 16 marca 1956 r.
Komitet Centralny Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej
Warszawa
My, uczniowie i uczennice Szkoły Podstawowej nr 1 w Wągrowcu, w głębokim żalu i smutku wysłuchaliśmy bolesnego komunikaty o śmierci wielkiego przyjaciela dzieci, I Sekretarza KC PZPR Bolesława Bieruta. Tak trudno nam uwierzyć, że odszedł od nas już na zawsze Ten, któremu nasza Ojczyzna Ludowa i Naród tak wiele zawdzięcza. Całe życie Bolesława Bieruta to troska o dobro człowieka pracy.
Z portretu w klasie patrzył na nas z wyrazem pełnej troski i ojcowskiej dobroci. Już nie będzie podejmował w Belwederze delegacji koleżanek i kolegów z przeróżnych okazji. Nie będzie się już przechadzał w towarzystwie dzieci po ślicznym parku belwederskim. Za radosne dzieciństwo nasze, za prawo do nauki i oświaty, za prawo do pracy, za wielkość naszej Ojczyzny, żywimy dozgonną wdzięczność, cześć i hołd dla Niego.
W ogólnej żałobie narodowej, w dniu pogrzebu, zebrani przy głośnikach radiowych, w bólu i smutku żegnać będzie Towarzysza Tomasza. Chcemy nad trumną wielkiego Polaka złożyć uroczyste przyrzeczenie, iż wzmożoną walką o wyniki nauczania i wychowania przygotowywać się będziemy do wcielania w życie wielkich haseł i myśli, które był treścią życia pełnego poświęcenia, ofiar i wyrzeczeń.
Cześć Jego pamięci.
Pogrążeni w smutku i żałobie uczniowie i uczennice Szkoły Podstawowej nr 1 w Wągrowcu.”
Źródło: Archiwum Państwowe w Poznaniu – Oddział w Gnieźnie. Teczka: „Szkoła Podstawowa nr 1 w Wągrowcu: Lata 1950-1960”.
Z ARCHIWUM SZKOŁY PODSTAWOWEJ NR 1 W WĄGROWCU: TAŃCE, HULANKI, SWAWOLE… NAD GROBEM III RZESZY
Przy okazji czczenia różnych państwowych świąt często pojawiają się uwagi typu: Polacy z każdej uroczystości robią martyrologię, nie potrafią się cieszyć, nawet Święto Niepodległości obchodzą na „smutno”. I jest w tym dużo racji. Ale, o czym zaraz Was przekonamy, nie zawsze tak było.
W maju 1955 roku przypadała okrągła – dziesiąta – rocznica zakończenia drugiej wojny światowej i zwycięstwa nad hitleryzmem (czy też „ostatecznej klęski faszyzmu w Europie”). Dzisiaj w Polsce praktycznie się jej już nie obchodzi. W czasach stalinowskich było dokładnie na odwrót, o czym przekonuje znaleziona przez nas w archiwum notatka przesłana przez kierownika Szkoły Podstawowej nr 1, pana Franciszka Szulca, do Wydziału Oświaty Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Wągrowcu.
Prawdopodobnie każda szkoła w powiecie musiała złożyć podobny „meldunek”, aby udowodnić, że praca na „odcinku politycznym” została należycie wykonana. Tym razem jednak kierownictwo szkoły postanowiło połączyć pożyteczne z przyjemnym, stąd – jak zawiadamia Szulc – po „wielkim wiecu” zorganizowanym 6 maja 1955 roku (to był piątek) przez wągrowiecki oddział Związku Bojowników o Wolność i Demokrację (ZBoWiD) – odbyła się… „wesoła wieczornica”, której głównymi punktami były „wspomnienia, gawędy, pieśni i tańce”.
Choć mamy wrażenie, że biorący udział w uroczystości uczniowie z największą niecierpliwością czekali na drugą część wieczornicy, której głównym punktem, była „zabawa z tańcami”.
Źródło: Archiwum Państwowe w Poznaniu – Oddział w Gnieźnie. Teczka: "Szkoła Podstawowa nr 1 w Wągrowcu: Lata 1950-1960".
Z ARCHIWUM SZKOŁY PODSTAWOWEJ NR 1 W WĄGROWCU z roku 1956: NIE ROZMAWIAĆ PODCZAS LEKCJI HISTORII!
Ślęczenie nad archiwaliami to najczęściej praca bardzo żmudna. Ale od czasu do czasu trafiają się "kwiatki". Tak się składa, że najwięcej jest ich w dokumentach poświęconych oświacie.
Gdy przegląda się je po sześćdziesięciu latach, można się pośmiać, ale wtedy - w czerwcu 1956 roku - zapewne nikomu do śmiechu nie było. O czym przekonała się trójka chłopców z klasy IV A Szkoły Podstawowej nr 1 w Wągrowcu, którzy - uwaga, uwaga! - przeszkadzali w prowadzeniu lekcji historii.
Sprawa była na tyle poważna, że oparła się o dyrekcję, a nawet wyższe instancje. Dzięki temu dzisiaj możemy przeczytać kilka dziecięcych "samokrytyk".
Kiedy już uśmiech zniknie z Waszych twarzy, urońcie łzę nad bohaterami tej rozdmuchanej szkolnej "afery". Wszak był to w Polsce wciąż jeszcze okres (wprawdzie dogorywającego, ale wciąż jednak) stalinizmu. Takie rozmowy z kolegami czy koleżankami podczas lekcji - zwłaszcza historii (istotne było jeszcze, o czym w danym momencie mówił nauczyciel) - mogły przynieść ze sobą zgoła nieoczekiwane konsekwencje.
Źródło: Powiatowe Archiwum Państwowe w Poznaniu - Oddział w Gnieźnie. Teczka: "Szkoła Podstawowa nr 1 w Wągrowcu: Lata 1950-1960".
Czy ktoś rozpoznaje się na tym zdjęciu? Zrobione prawdopodobnie w latach 1988-1990. Znalezione na strychu, więc nic o tym zdjęciu nie wiadomo. Dotychczas udało się ustalić, że na zdjęciu są: pan Rakociński, który był dyrektorem w latach 1988-1990 oraz pan Edward Sztanga nauczyciel historii, prawdopodobnie wychowawca tej klasy. Jeżeli ktoś z Waszych rodziców się rozpoznaje,piszcie na FB lub adres szkoły. #SkarbyZeStrychu
Sanitariaty wyremontowane, sala gimnastyczne też. Pozostały: duży i mały budynek szkoły. Praca wre.
Kolejny etap remontu zakończony!
W miesiącu lipcu zakończono realizację Części III zamówienia pn.: ,,Termomodernizacja i przebudowa obiektów Gimnazjum nr 1 w Wągrowcu”.
Zakres wykonanych prac polegał na termomodernizacji budynku sali gimnastycznej.
http://gminawagrowiec.pl/…/zakonczono_wykonanie_zadania_pn_…
Zakończono realizację części IV zadania pn.: ,,Termomodernizacja i przebudowa obiektów Gimnazjum nr 1 w Wągrowcu”.
W ramach części IV wykonano dwa zadania: termomodernizacja budynku sanitariatów i remont budynku sanitariatów”.
http://gminawagrowiec.pl/…/zakonczono_realizacje_czesci_iv_…
Podczas uroczystości ukończenia gimnazjum klas trzecich, te trzy piękne kwiaty - strelicje królewskie, trafiły do trzech najważniejszych osób w naszej szkole: pani dyrektor, pani wicedyrektor i uwielbianej przez uczniów pani Eli Szymczak 
❤️.
Co tam Dixit, Monopoly, czy inne gry planszowe. Gra "Co wiesz o stawonogach" powinna stać się numerem jeden w rozgrywkach rodzinnych.😀 #SkarbyZeStrychu
Terminy egzaminów poprawkowych
|
MATEMATYKA poniedziałek 28.08.2017, godz.900 |
|
JĘZYK NIEMIECKI poniedziałek 28.08.2017, godz.900 |
|
JĘZYK POLSKI poniedziałek 28.08.2017, godz.1100 |
|
FIZYKA wtorek 29.08.2017, godz.900 |
|
HISTORIA I WOS wtorek 29.08.2017, godz.900 |
|
BIOLOGIA wtorek 29.08.2017, godz.1100 |
|
JĘZYK ANGIELSKI wtorek 29.08.2017, godz.1100 |
23 czerwca odbyło się zakończenie roku szkolnego 2016/2017. W obecności całej społeczności szkolnej wręczono nagrody dla uczniów ze świadectwem z wyróżnieniem ufundowane przez Radę Rodziców oraz dla uczniów, którzy zdobyli tytuły laureata na konkursach przedmiotowych.
fot. Eliza Smolińska i Maria Michalak z klasy 2d
fot. Teatr Bez Nazwy
22 czerwca odbyła się uroczystość ukończenia gimnazjum przez klasy trzecie. W tym roku skromna ze względu na remont szkoły, ale i symboliczna biorąc pod uwagę zmiany jakie czekają na nas w przyszłym roku szkolnym. Nagrodzono uczniów, którzy otrzymali świadectwa z wyróżnieniem, młodych sportowców, którzy osiągnęli znaczące wyniki, uczniów, którzy zostali laureatami konkursów przedmiotowych i tych, którzy udzielali się w wolontariacie. Tytuł najsympatyczniejszej trzecioklasistki i najsympatyczniejszego trzecioklasisty, przyznawany przez klasy pierwsze i drugie przypadł Agacie Baran i Błażejowi Pilasowi. Prymusem szkoły 2016/2017 została Karolina Hoffa.
Ukończenie gimnazjum - zdjęcia
Koniecznie posłuchajcie utworu "Libre" Alvaro Soler w wykonaniu Błażeja Pilasa i Joanny Łukasiewicz.
Klasa 2d wzięła udział w lekcji kaligrafii w Bibliotece Pedagogicznej. Młodzież miała okazję wysłuchać krótkiego wykładu o historii piśmiennictwa, dotknąć starych urządzeń do pisania i poćwiczyć piękne pisanie i zdobienie. A wszystko to w zrekonstruowanej sali lekcyjnej z początków XX wieku.
Powered by aSc EduPage